1. PROCURSUS, ut supra Percursus, Facultas ponendi pecudes suas, et eas pascendi in alterius domini pascuis, Procours, in Consuet. Nivern. cap. 3. art. 2. Inquisitio ann. 1255. apud Kennett. Antiq. Ambrosden. pag. 249 :

Quia si (tres acræ) essent assartatæ, bestiæ amitterent Procursus suos ad transversum forestæ.

2. PROCURSUS, Alia notione, quæ aperte explicatur in Charta ann. 1064. ex Tabular. Major. Monast. :

Quidquid igitur patet intra tres supra descriptas vias et supradictam vallem, quantum ad dominium suum pertinebat, boscum sive planum, feras simul omnes cujuscumque sint generis, et Procursum, nullo prorsus inde sibi jure retento, memoratus Comes (Tetbaldus) beato Martino dedit. Procursus autem hic est, quia si canis noster in bosco nostro feram aliquam movere cœperit, per silvas Comitis, absque ulla refragatione, indagare tandiu poterit, donec apprenderit.

3. PROCURSUS, Progressus, processus, progrés, accroissement. Exordium Monasterii S. Medardi Tornac. inter Instr. tom. 3. novæ Gall. Christ. col. 65 :

Quia paucitas dierum hominis finitur brevi, visum est nobis de exortu et Procursu domus nostræ aliqua perstringere, etc.

4. PROCURSUS, Genealogia, series generis. Matth. Paris ann. 1130 :

Ubi cum a quodam Clerico de gente Francorum perito, originem et Procursum Regis Ludovici quæreret, etc... et cum a gemino ovo omnem Regum Franciæ genealogiam texendo replicasset, etc.