« »
 
[]« Addicio » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 073a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ADDICIO
ADDICIO, Tirocinium, Gall. Apprentissage, a verbo Addiscere, Apprendre, Stat. sabater. Carcasson. ann. 1402. tom. 8. Ordinat. reg. Franc. pag. 568. art. 28 :
Nisi tamen eciam quod dictus talis famulus sive suus magister primitus, pro sua intrata Addicionis sui ministerii, solverit dictos decem solidos Turonenses.
Quasi pro Addiscio, ut et Addicens pluries ibi, pro Addiscens. Vide mox Addiscere. Potius pro Aditio.
P. Carpentier, 1766.
Hinc forte Adarlé, Homo novus et simplex ; ineptus, vulgo Innocent, niais. Litt. remiss. ann. 1421. in Reg. 171. Chartoph. reg. ch. 540 :
Guillaume Monnin appella Pierre Louchin grant Adarlé de villain.
Vide Arlotus.