« »
 
[]« 2 affaitamentum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 123a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFAITAMENTUM2
2. AFFAITAMENTUM, Pulvis quercinus et id omne quod ad subigenda coria aptum est, simul et sordes, quæ inde effluunt. Stat. Taurin. ann. 1360. cap. 94. ex Cod. reg. 4622. A :
Eamdem pœnam sustineat quilibet affaitator, tinctor, vel peliparator, qui poneret ruschas Affaitamentorum, vel tincturas in viis publicis. Affaytamentum,
in Stat. Avellæ cap. 148.
P. Carpentier, 1766.
Affaitum, Eadem notione. Stat. civit. Saluciar. collat. 3. cap. 92 :
Idem bamnum solvant calligarii, seu alii ponentes ruscatium Affaiti in viis publicis dictæ civitatis Saluciarum.
Stat. Avellæ ann. 1496. cap. 69. ex Cod. reg. 4624 :
Nulla persona possit, vel debeat ponere vel poni facere in viis vel plateis publicis infra burgos aliquam ruscam Affaiti, vel aliquas pellaturas coriorum aliquorum. Affaytum,
ibid. cap. 148. Vide mox Affaitare, et Affeitare.