« »
 
[]« Anabata » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 236b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANABATA
ANABATA, Velum tegendis collo, pectore et humeris, Gall. Echarpe. ad usum feminarum ; vel potius, Epomis, humerale, Gall. Camail ; cui favent voces rubei say. Hoc utuntur in divinis officiis interdum Sacerdotes, aliique ministri sacri. Compotus D. Ricardi Parentyn et Ricardi Albon anno 1425. apud Kennetum in Antiquit. Ambrosden. pag. 574 :
Et in Canbayce empt. London. per Ricardum Dymby ante festum S. Osithæ Virginis pro lintheaminibus faciendis 111. sol. et in bolt rubei say apud Steresbrugge propter Anabatam faciendam iv. sol. viii. den. etc. et summa civ. sol. ob.
Vide Anaboladium. , et Anabala.