« »
 
[]« Annulus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 261c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANNULUS1
ANNULUSarrarum nomine datus, seu sponsalitius vel pronubus, in lege Wisigoth. lib. 3. tit. 1. § 3. Conf. lib. 3. tit. 6 § 3.
Annulo sponsam subarrare
, in Lege Longob. lib. 2. tit. 37. § 1. Liutpr. 30. (5, 1.) Nicolaus PP. Epist. ad Bulgaros :
Postquam arrhis sponsam sibi sponsus per digitum fidei Annulo insignitum desponderit.
Formul. Veron. apud Canciani vol. 2. pag. 477. col. 1 :
Fabius eam subarrat annulo.
De annulo pronubo, passim veteres Scriptores. Vide Baron. ann. 58. num. 51. et seq. Gassendum in Vita Peirescii lib. 4. et Joannem Bapt. Laurum de Annulo pronubo Deiparæ Virginis. Vide Grimmii Antiquit. Jur. German. pag. 177. 178. 940. et 432.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Annulus Aureus, quem tradere, et a servitute liberare idem erat. Qui enim annulis utebantur aureis, ii censebantur ingenui. Charta Maximiliani I. Romanorum Imperatoris pro Republica Lucensi, apud Ludewig. tom. 4. pag. 323 :
Item confirmare privilegia, creandi Tabelliones, legitimandi, faciendi Milites, restituendi minores ac majores ex juxta causa, adoptandi, emancipandi, manumittendi servos, restituendi natalibus, jusque Aureorum Annulorum concedendi.
Annulo aureo non liberi sed nobiles insignes erant. De traditione per annulum aureum vide infra in voce Investitura.
Annulus de Junco. Constitutiones Ricardi Episcopi Sarisberiensis ann. 1217. cap. 55 :
Nec quisquam Annulum de Junco vel quacumque vili materia, vel pretiosa, jocando manibus innectat muliercularum, ut liberius cum eis fornicetur : ne dum jocari se putat, honoribus matrimonialibus se astringat.
Huc spectat quod scribit Brolius lib. 1. Antiquit. Parisiensium pag. mihi 69. eos qui in foro Ecclesiastico, ob illicitam antea initam copulam, Officialis judicio matrimonium invicem contrahere coguntur, in ædem S. Marinæ sacram deduci, ibique Curione Annulo Junceo, seu ex palea confecto desponsari.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Annulus Piscatoris. Sigillum quo Romanorum Pontificum Brevia obsignantur. Tribus uti solent Sigillis, Annulo Piscatoris quo Brevia Apostolica in cera rubra : Bulla plumbea, qua privilegia et Litteræ Cancellariæ ; et Signo quo Bullæ consistoriales muniuntur. Annulus Piscatoris dicitur, quod illo S. Petrus qui piscator erat, primus usus fuisse a vulgo existimetur : at revera quod ejusdem divi piscatoris imaginem insculptam habeat. Vox ante 400. annos minime nota. Vide Hierolexicon Macri. Greg. Tolosani Syntagma juris lib. 15. cap. 3. Gerardum von Mastric. Hist. juris Eccles. § 402. Regestum Cancellariæ Imperii sub Ferdinando II.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Annulus Palatii. Apud Leodienses [] sic vocatur Curia, seu Jurisdictio Fpiscopalis, adeo ut provocare ad Annulum Palatii idem sit atque appellare ad Episcopum. Chron. Cornelii Zantfliet ad ann. 1406. apud Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 369 :
Favebant sæpedictis iniquitatis alumnis alii in populo præeminentiores... qui sociata sibi multitudine furenti, in crastino jus Episcopale, quod provocatio ad Annulum Palatii dici solet, infregerunt ; et ne quisquam propter qualescumque enormes excessus ad illum appellari posset ex oppidis et villagiis totius patriæ vetuerunt.
Ibid. ad ann. 1422. col. 414 :
Quibus contra juris regulam paratis centum et quadraginta duo principaliores oppidi ad Annulum Palatii ab Episcopo legitime sunt citati.
Vide Haltausii Gloss. Germ. voce Ring, col. 1549. Grimmii Antiq. Jur. Germ. pag. 747.
© École des chartes.