ARAHUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Arahum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 350a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARAHUM

ARAHUM. Lex Ripuar. tit. 10. § 1 :

Ad Placitum veniens cum 3. testibus in Araho conjuret.

Tit. 32. § 3 :

Cum 7. Rachimburgiis in Araho conjurare debet.

Tit. 33. § 2 :

Sibi septimus in Araho conjuret.

Tit. 41. § 1 :

Si quis ingenuus ingenuum ligaverit, et ejus culpam cum 6. testibus in Araho non approbaverit.

Adde tit. 77. Basileensis Editio Legum Ripuar. ann. 1530. passim legit cum aspiratione haraum, quam vocem pro loco consecrato, vel honorato, a Saxonico ar, vel are, id est, honor, pietas, deductam putat Spelmannus : ut sit

in araho conjurare, approbare

, in Ecclesia et loco sacrato sacramentum præstare. Nam

omne sacramentum in Ecclesia et super reliquias jurabatur

, ut est in Capit. Caroli M. lib. 6. cap. 209. 214. ex Capit. quæ in lege Ribuaria mittenda sunt ann. 803. cap. 12. Vide etiam tit. 67. leg. Rib. cap. 5. At Guillimannus lib. 1. de Reb. Helvet. pag. 80. ait, vocem hanc a Germanico, arnrechten, deduci, sonareque, coram judicum consilio. Schiltero Arhahum significat locum quempiam editiorem, et in specie altare, a Germ. voce erhæhen. Adel.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Eccardus ad tit. 30. cap. 2. Basilicam intelligit : 1°. Quia notum est, inquit, Sacramentum apud Francos Christianos, quales Ripuarios fuisse satis apparet, in Ecclesia et super Reliquias juratum fuisse. 2°. Quia Basilica, Ecclesia, fanum imo omnis locus publicus, ubi jus sub auctoritate Principis exercebatur, Haruc olim vocabatur, quod Latinizantes, omni dubio procul, in Haraum mutavere h. nempe pro c vel ch posito. Hæc Vir Cl. Vide Grimm. Antiq. Jur. pag. 794. et 903. 3. ejusdem Grammat. vol. 2. pag. 297. et Roggium de Judic. German. pag. 175. not. 225.