ASSIDARIUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Assidarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 434b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASSIDARIUS

ASSIDARIUS, pro Essedarius, Qui pugnat e curru. Vide Essedum et Diaria Trevoltiona mensis Maii ann. 1715. pag. 739. et 740. ubi sequens epitaphium refertur et explicatur :

D. ET. MEMORIÆ. M.
AETERNAE. HYLATIS
DYMACHERO. SIVE
ASSIDARIO. P. VII. RU. I.
ERMAIS. CONIUX.
CONIUGI. KARISIMO
P. C. ET - S. AS D.

◊ Ascia quæ in ultima linea media exarata est cum quatuor postremis litteris significat : Sub ascia dedicatum. Quid autem sit sub ascia dedicare jam diximus in Asciata lex.

P. Carpentier, 1766.

◊ Linea ult. inscript. sic legenda :

Poni curavit et sub ascia dedicavit ;

non vero dedicatum. Vide supra Asciata Lex. Eadem inscriptio est apud Murator. Inscript. col. 2. Class. ix. pag. 613. Confer Artemidor. lib. 2. cap. 32. et Hasium V. Cl. in Steph. Thes. L. Gr. Edit. Didot. voce Διμάϰαιρος. Quarta linea legenda :

Pugnarum septem rudiario invicto.