« »
 
[]« Atareça » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 449c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ATARECA
ATAREÇA. Vetus Charta donationis Hispanica apud Sandovallium :
Mea divisa et meos atondos, id est, mea sella Morzerzel cum suo freno, et mea espata, et mea cinta, et meas espulas. et mea Atareça cum sua hasta, et alias meas espatas labratas, et meas loricas, et meos elmos, et alias espatas quæ non sunt labratas, et meas Atareças, et meos cavallos, et meos mulos, et meos vestitos, et alias meas espolas, et alio freno argenteo, quantum potueritis invenire.
Sa Rosa de Viterbo vol. 1. pag. 147. conjicit hanc vocem eandem esse quam Anglosaxonicam Ategar, de qua mox, in Supplem. deinde pag. 14. eam ad Hispanicum Ataraçanæ accedere et Pharetram significare scribit ; sed origo ejus omnino petenda a voce Targa, Clypeus.
P. Carpentier, 1766.
Amentum, ut videtur ; ab Hispanico Atar, ligare.