« »
 
[]« 2 atterminare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 457b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ATTERMINARE2
2. ATTERMINARE, Ad certum terminum debiti solutionem prorogare ; Atterminatio, Hujuscemodi prorogatio, apud Rymer. tom. 5. pag. 109 :
Atterminationes, seu astallamenta, et respectus debitorum nostrorum revocamus omnino... volentes quod... debita nostra sic Atterminata, vel respectuosa... leventur et nobis celeriter transmittantur.
P. Carpentier, 1766.
Inventar. Chart. reg. ann. 1482. fol. 147. v° :
Littera Philippi regis, per quam vult quod Johanna comitissa Alenconii et Blesensis solvat... sex mile libras Turonenses supra et in deductionem summæ xxj. milium vc. lxiv. lib. ix. sol. et ij. den. Turon. quam summam dom. rex quondam sibi Atterminaverat. De anno 1288.
Vide supra Aterminare 1.