« »
 
[]« Baffa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 519c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BAFFA
BAFFA, Bafo, Idem quod Baco. Papias : Perna, vulgo Baffa dicitur. Alio loco : Petaso, Bafo. Rursum : Petasunculus, perna lardi, id est, dimidium Bafonis. Joan. de Janua : Perna, baconus, vel Baffa porci. Idem : Petaso, perna porci, baconus, sive Baffa. Occurrit in Statut. Veronens. lib. 1. cap. 35.
P. Carpentier, 1766.
Perna, petaso, Gall. Jambon. Ordo eccl. Ambros. Mediol. ann. circ. 1130. apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col. 920 :
In ordinatione S. Ambrosii ad ejusdem ecclesiam pauperibus dat archiepiscopus pro eleemosyna... Baffam unam... Si vero in sextaferia festum prædictum venerit, archiepiscopus tantum tribuit casei, quantum Baffa sub æstimatione valeret.
Quæ quidem vox partem cujusvis rei significare videtur : unde nostris Baffe, pro Fasciculus, Gall. : Faisceau, fagot, paquet. Lit. remiss. ann. 1454. in Reg. 182. Chartoph. reg. ch. 118 :
Lesquelz compaignons portoient chacun une Baffe de jon pour pescher.
Vide infra Baffo.