BARRA, Fustis, vectis, nostris Barre, Hispanis Barra, Italis Sbarra. Glossæ MSS : Clater, tri, Barra ostii. Honorius III. PP. ad Episcopum Engolismensem :

Quædam Barra ferrea super dextræ suæ pollicem fortuito casu cadens, ungulam avulsit ab eo.

De vocis origine quædam habet V. Cl. Ægid. Menag. in Orig. Italic. Plura in Gallicis, ubi docet Barra a Vara derivari. Est autem Vara Isidoro in Glossis Perticæ duæ inter se colligatæ quæ asserem sustinent. Unde Proverbium :

Vibia varram sequitur.

Juxta Turnebum :

Varronum nomen a varris fluxit, unde et vernaculum nostrum Barra manavit.

Boxhorn. in Originibus Gall. Barr interpretatur, Vectis, repagulum, pessulum : unde vocis origo Gallica seu Celtica dici posset, si non magis placeret a Vara Barram deduci.