« »
 
[]« Barreiare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 588c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BARREIARE
BARREIARE, Barreiamentum, Barreiator. Statuta MSS. Arelat : art. 141 :
De albergis Barreiatis. Item statuimus, quod si aliquod albergum sit (l. sive) infra Arelatem, vel ejus tenemento fuerit Barreiatum, nisi de mandato curiæ Arelatis, totum illud quod ex eo extrahetur in illo Barreiamento, de bonis Communis restituatur dampnum passis, addentes quod credatur sacramento passi dampnum de eis quæ amiserit in Barreiamento ; et Barreiatores puniantur corporaliter, si capi poterint per Consules Arelatis, et nihilominus bona illorum Barreiatorum discipentur. Si tamen capi non poterint, imperpetuum bannum Arelatis, et ejus [] districtus ponantur. Verum si Barreiamenta non fecerint, sed facere attemptaverint, puniantur arbitrio Consulum Arelatis.
Quæ vernacule sic redduntur in eorumdem Statutorum versione ann. 1617. exarata ex Archivis Arelat. :
Si ung estranger hoste d'ung habitant de la ville d'Arles a esté trompé et deceu, la lezion et domage seront reparés et la restitution faite du mandement de la Cour, pour raison de quoy sera crue au serement de celui qui aura esté trompé, et le trompeur sera puni au corps par les Consuls s'il peut estre apprehendé, et ne le pouvant estre, sera banny à perpetuité.
Quidquid sit de illa versione, vix tamen adduci possum, ut credam Statutorum sensum hic attigisse ; præterquam quod enim de graviori crimine quam de fraude aut fallacia loqui videantur, quis credat de mandato curiæ Arelatensis ejusmodi Barreiamentum sive fallaciam posse fieri ? Hæc itaque, nisi me fallit animus, aliquam respiciunt consuetudinem, de qua, licet hactenus nihil mihi occurrerit, conjecturam tamen meam proponere non gravabor. Erat fortassis in usu cum aliquis ejusque bona proscribebantur, ut illius domus quibusdam signis, (fortean barris) notaretur, quibus indicaretur proscripti bannum, ejusque bona direptioni permitterentur ; quæ cum imitari poterant prædatores, domum sic ab eis notatam nihilominus dilapidabant ac si revera proscripta fuisset. Occitanis etiam Annoter proscribere sonat.
P. Carpentier, 1766.
Idem quod Plancare. Vide in hac voce, ubi conjectura hic proposita emendatur. A variis modis, quibus aliqua domus proscribebatur, ipsam proscriptionem nuncupabant : hinc Plancare domum dicebant, cum plancis seu tabulis illa obstruebatur ; Barreiare vero, cum barris sive repagulis prohibebatur illius introitus. Aliam rationem illud idem præstandi exhibent Statuta Fulcraudi archiep. Bituric. ad calcem Stat. S. Flori MSS. fol. 70 :
Interdum etiam personas ecclesiasticas ad contribuendum talliis compellunt ; et nichilominus ipsarum personarum ecclesiasticarum domos claudunt, vel hostia aperta ipsarum domorum ad parietem seu murum in fraudem sigillant, aut filum ex transverso hostii ipsarum domorum cum sigillo in utroque capite fili apponunt, ne domos valeant intrare, ut sic fatigati respondeant coram ipsis, aut suæ satisfaciant voluntati.
Vide infra Clavare 2.