« »
 
[]« Bivanc » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 670b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIVANC
BIVANC, Septum. Gall. Enclos, Belgis Bivanck. Charta ann. 1058. Tradit Fuldens. pag. 255 :
In Hilteriches iii. hubas et unum Bivanc, qui dicitur Blancstruth... In Drasenrode Nangoldes-Bivanc, et juxta eum Folcholdes-Bivanc. Ad Sigefridesrode illum Bivanc, qui ibi captus est, cum omnibus rebus, facultatibus atque substantiis ad prænominata loca jure pertinentibus.
Vide Bifang. []