« »
 
[]« 1 burra » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 789a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BURRA1
1. BURRA, Tomentum, Gall. Bourre, Glossæ Biblicæ MSS. : Stipula, stypa, i. escaro. Stupa lini, Burra lanæ purgamentum est. Vide Burda, et Octavium Ferrarium in Origin. linguæ Ital. in Borra.
P. Carpentier, 1766.
Stat. Astæ ubi de Intratis portar. :
Pillus de bobus et omnes alias Burras ponantur et solvant pro quolibet rubo solidos viij. Burre,
Vestis ex panno Birrus vel Burrus dicto. Lib. rub. fol. parvo domus publ. Abbavil. fol. 117. v°. ad ann. 1365 :
Un affuloir, un Burre, et un peu de fleur.
Vide supra Bura 2.