1. CADUCUM, Hæreditas, escaeta, quæ in legitimum hæredem cadit. Tabularium Calense pag. 62 :

Compromiserunt super controversia... occasione cujusdam racheti, quod petebat dicta abbatissa a dicta domina ratione feodi de Montefirmolio, quod eidem dominæ obvenerat ex Caduco seu successione defuncti Droconis quondam fratris ipsius dominæ.

Necrolog. Ecclesiæ Autissiod. ad 13. Januar. :

Obitus Bernardi Episc... Dedit xiiii. libras super Caducum Yterii Canonici, etc.

Charta ann. 1221. inter Instrum. Hist. Meld. tom. 2. pag. 112 :

Rocognoverunt se dedisse... Caducum Reginaldi de Quinciaco, quod continet viginti arpenta terræ, et duo arpenta prati, etc.

Tabularium Prioratus S. Nicasii de Mellento ann. 1283. fol. 45 :

Jure communi, vel speciali, hæreditagii, vel Caduci, seu aliquo alio jure quocunque, etc.

Charta ann. 1291 :

Petebant pro partagio, nec non et dimidiam Caduci, eschaetam defuncti Joannis de Soliaco Militis.

Alia Hugonis Candavenæ D. de Beauval ann. 1206 :

Vendiderunt D. Ingerranno Vicedomino Pinconii quidquid Caduci, vel hæreditatis devolutum erat ad prædictam Agnetem.

Alia ann. 1214. apud Roverium in Reomao pag. 249 :

Campum... qui de Caduco meo erat.

Alia porro notione vox hæc usurpatur apud Jurisconsultos et Isidorum in Glossis ubi ait : Bona Caduca, quibus nemo succedat hæres.

2. CADUCUM, Manus mortua. Tabularium S. Genovefæ Paris. in Charta H. Episcopi Silvanectensis :

Recognoverunt se esse homines de corpore Ecclesiæ S. Genovefæ, et quod ipsi manum mortuam, quæ vocatur Caducum, debent, etc.

Occurrit in eodem Tabulario crebrius. Vide Manus mortua. Chart. ann. 1285. ap. Haltaus. Glossar. German. voce Todfall coll. 1788 :

Caducum in morte, quod todval vulgariter appellatur.

3. CADUCUM, Decessio, imminutio, Gall. Déchet. Comput. MS. ann. 1244 :

Pro Caduco, ij. sol. vj. den.