« »
 
[]« Candetum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 084b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANDETUM
CANDETUM, ut ait Columella lib. 5. cap. 1. et ex eo Auctor vetus de Limit. Isidorus lib. 15. Orig. cap. 15. et Papias, Galli in areis urbanis spatium vocant centum pedum, quasi centetum, in agrestibus autem 150. Camdenus hinc accersit Britannorum Cantroed. Cantet vel Candet Britannis est participium passivum ab inusitato Canta, a Cant, centum : juxta vim vocis idem esset atque Centuplicatum. Vide Cantredus.