« »
 
[]« Cantellator » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 104a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTELLATOR
CANTELLATOR, Præstigiator, Magus. Raymundus de Agiles in Hist. Hierosol. :
Cantellatores etiam eorum, et augures, ut fertur, dixerant, ut non moverent castella sua usque ad 7. feriam.
Italis Cantellare est submissiori voce cantare, aut quidpiam labiis mussitare, quod faciunt Magi et Præstigiatores, qui immurmurare et susurris magicis carminare solent. Vide Carminare, post Carmen. Verum Codex MS. qui est D. Boucheti, hoc loco Constellatores præfert. Ammian. lib. 29 :
Cum objectaretur illi, quamobrem Constellationem Principis collegisset.
Aldhelmus lib. de Virginitate :
Fato et genesi gubernantur futura, juxta Mathematicorum Constellationem.
Vide Firmic. lib. 1. Mathes. cap. 3.