« »
 
[]« Canterellus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 104b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTERELLUS
CANTERELLUS. Testam. Henrici Cardinalis ann. 1271. inter Instrum. tom. 3. novæ Gall. Christ. col. 181 :
Item lego Andreæ Priori Vintoniensi decem marchas et librum qui dicitur Canterellus.
f. Liber musicus seu cantum spectans Ecclesiasticum. Gallis Chanterelle est instrumenti musici nervus tenuissimus. Vide Cantatorium.
P. Carpentier, 1766.
Chanterel appellatur in Lit. remiss. ann. 1460. ex Reg. 189. Chartoph. reg. ch. 456 :
Le suppliant print ung petit livre, que l'en dit Chanterel, qu'il rendist prestement aux marregliers de l'eglise.
Vide infra Cantica.