« Canterellus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 104b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTERELLUS
CANTERELLUS. Testam. Henrici Cardinalis ann. 1271. inter Instrum. tom. 3. novæ Gall. Christ.
col. 181 :
Item lego Andreæ Priori Vintoniensi decem marchas et librum qui dicitur Canterellus.f. Liber musicus seu cantum spectans Ecclesiasticum. Gallis Chanterelle est instrumenti musici nervus tenuissimus. Vide Cantatorium.
P. , 1766.
◊ Chanterel
appellatur in Lit. remiss. ann. 1460. ex Reg. 189. Chartoph. reg. ch. 456 : Le suppliant print ung petit livre, que l'en dit Chanterel, qu'il rendist prestement aux marregliers de l'eglise.Vide infra Cantica.