CARNARIUM 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 carnarium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 176c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARNARIUM1

1. CARNARIUM, Locus ubi carnes reponuntur, Joanni de Janua. Gloss. Græc. Lat. : ϰρεῶν ὁ τόπος, al. ϰρεωθήϰη, ϰρεμαστήριον. Carnarium, Marcellus Empir. seu, ut aliis placet, Vindicianus :

Prome etiam, seu tunde prius, seu contere gyro
Quod viride hortus habet, vel quod Carnaria siccum.

P. Carpentier, 1766.

◊ Vel locus ubi carnes venduntur. Charta ann. 1224. apud Cl. V. Garamp. Ind. ad Hist. B. Chiaræ pag. 504. col. 2 :

In domo mea de Carnario, quam nunc habito.

CARNARIA 2. CARNARIUM © École des chartes.

« 2 carnarium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 176c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARNARIUM2

2. CARNARIUM, Ossarium, Polyandrium, Cœmeterium, Gall. Charnier, Ital. Carnaio, in quo humana corpora, seu cadavera humo conduntur. Κρεοφυλάϰιον, in veteri Inscript. apud Selden. in Marmorib. Arundelian. pag. 48. 1. edit. Nam caro, in Gloss. Lat. Græc. non modo ϰρέας, sed et σῶμα significat. Breviloquus :

Carnarium, Locus, ubi ossa mortuorum ponuntur. Sedes ossuum

Prudentio lib. Peristeph. hymno 3. v. 532. Glaber Rodulfus lib. 4. Hist. cap. 4 :

Et quoniam sepeliri singulatim ob multitudinem non quibant, constructa in quibusdam locis a Deum timentibus, quæ vulgo dicuntur Carnaria, in quibus quingenta et eo amplius ... projecta sunt defunctorum corpora.

Chronicon Mauriniacense lib. 2 :

In Ecclesiam latenter introducunt, ipsis in Carnario, qui locus infra septa Ecclesiæ illius ossa continet mortuorum, fraudulenter absconditis.

Chronica Australis ann. 1244 :

Promisit etiam Carnaria in S. Cruce perficere.

Willelm. Thorn. ann. 1287 :

Capella in Cimiterio quæ dicitur Charner, peracta est.

Charta Willelmi Acconensis Episcopi ann. 1161 :

In quo (Cœmeterio) prædictus Manso intuitu pietatis, Carnarium ad ossa mortuorum reponenda de propria pecunia construxit.

Hist. Harcur. tom. 3. pag. 299 :

Celebrata est magna Missa corporum valde solemniter per Episcopum Abrincensem, et postea arcæ positæ fuerunt in requie in Carnario dictæ Ecclesiæ.

Vide Hugonem Flaviniac. pag. 185. MS. :

En un Charnier les ont fait aporter,
A grant dolor là les ont enterré.

Vide Chron. Flandr. cap. 79. et Ughellum tom. 2. pag. 187.

« 3carnarium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 177a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARNARIUM3

3.CARNARIUM, ut auctor est Camillus Peregrinus in Castigat. ad Falconem Beneventanum sub ann. 1128. ubi mentio fit Carnariæ S. Laurentii, in urbe Beneventana, fuit locus sub dio, muris septus, ad quem suspendio, aliove supplicii genere perempti, et vilissima capita semihumanda comportabantur ; Italice nunc dictus Carnaro, et Carnaio.