CEREALIS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 cerealis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 270c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CEREALIS1

1. CEREALIS, Pistor. Gloss. Saxon. Ælfrici : Cerealis, pistor, gristra. Papias MS. Bitur. : Cerealius, Pistor a Cerere, id est, frumento quod aptant. Hinc emendandum Glossar. San-German. num. 501. ubi Cereasius, Pigtor. Fuere olim ædiles, quos Cereales appellabant, quod frumento præessent, Cereale gramen, fruges dixit Gualterus l. 1. Alexandreid. pag. 10.

Cerealis Potus, Cerevisia, in Passione Bercharii. Locum vide in Duciculus. Cereale poculum, eadem notione, apud Saxonem Grammaticum in Præfat. ad Histor. Danicam. Vide Ceria.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Cerealis, Isidoro in Glossis, Qui ad sacra stat, nempe Cereris, Sacerdos Cereris, ut post Martinium adnotat Grævius. Hic addit ex Glossis : Δημητριαϰός, Cerealis, qui sic dicitur, inquit, ut Quirinalis, Martialis, Augustalis.