« »
 
[]« 1 chariotus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 289c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CHARIOTUS1
1. CHARIOTUS, Gall. Chariot, Currus constans quatuor rotis. Legitur infra in voce Sabuta, et in Formul. Anglicano Thomæ Madox pag. 429. ubi Chariot accipitur pro curru, quo corpus defuncti defertur ad humationem.