« 1 chariotus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 289c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CHARIOTUS11. CHARIOTUS, Gall. Chariot, Currus constans quatuor rotis. Legitur infra in voce
Sabuta, et in Formul. Anglicano Thomæ Madox pag. 429. ubi
Chariot accipitur pro curru, quo corpus defuncti defertur ad
humationem.

