CIRCINARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Circinare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 338a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CIRCINARE

CIRCINARE, Idem quod Circitare. Matthæus Vindoc. in Tobia :

Circinat, egressus scrutatur, compita quærit.

Edictum Rotharis Regis Longob. tit. 105. § 18. 346. et Lex Longobard. lib. 1. tit. 25. cap. 43 :

Si quis caballum alienum apprehenderit, ipsumque diffiguraverit, aut Circinaverit, furti pœna sit culpabilis in octogilt.

Ubi Circinare, idem valet quod apud nos Détourner, abigere, avertere. Vocabulo Circinaverit Muratorio significari videtur læsio aliqua, aut signa aliqua impressa (circino fortasse) equo, unde is deformatus et diffiguratus evadat. Aut nihil aliud significatur quam notam (nunc Marca appellamus) alieno equo inurere, ut ad alterum spectare videatur. Reinard. Vulp. libr. 1. vers. 75.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Circinare Caligas. Vide Caligas circinare.