«
2 cloca » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 375b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLOCA2
2. CLOCA,
Clocca, Campana : nostris
Cloche. Papias :
Amplare, ris,
(leg. applare)
Cloca, signum, Campana.
Capitul. Caroli M.
ann. 789. cap. 7 :
Ut Cloccæ non baptizentur.
S. Bonifacius Moguntin.
Epist. 9 :
Et si vobis laboriosum non sit, ut Cloccam unam transmittatis.
Ibidem Epist. 89 :
Clocam, qualem ad manum habui, tuæ Paternitati mittere
curavimus.
Alcuinus Poem. 203 :
Semper in æternum faciat hæc Clocula tantum
Carmina, sed resonet nobis bona Clocca cocorum.
Vita S. Anscharii Archiepiscopi Bremensis num. 84 :
Insuper etiam, quod
antea nefandum Paganis videbatur ut Cloca haberetur in Ecclesia, consensit.
Vita
Aldrici Episc. Cenoman. pag. 126 :
Plenam et legalem vestituram per Cloccas et
ostia senioris ipsius monasterii... solemniter fecerunt.
Hariulfus lib. 2.
Chron. Centul. cap. 10 :
Cloccaria auro parata 3. Cloccæ optimæ 15. cum earum
circulis, skillæ 3.
Vita S. Remberti Archiepisc. Bremens. n. 8 :
Signumque Ecclesiæ unum, quod nos Cloccam vocamus.
Tabular. S. Remigii
Remensis :
Cloccas 3. de metallo 1. de ferro.
Anonymus Thuanus MS. :
Dic Cloquam turris, scalam, testamque limacis.
A Saxonico
Clugga deducit Somnerus ; alii a Cermanico
Clocke,
Campana. Jacobus
Bourgoing lib. de Orig. et usu vulgar. vocum pag. 66. a Græc.
ϰέϰληται,
vocare : vel a
glocitu
gallinarum, etc. Anglo-Britannis,
Clocc, est Horologium,
Cloch, Campana,
nola,
Clochdy, Campanarium. Apud Somnerum in Gloss. Saxonico, Cloccan, est glocire,
glocitare, singultire, bombum sive sonitum edere : sed has fortean voces a Germanico
Clock hauserant Anglo-Saxones, atque hi etiam a Latino,
Glocire, vel
potius ab ipso sonitu.
Cloquemannus, Presbyter, cui campanarum Ecclesiæ cura, easque pulsare incumbit : ita etiamnum
appellatur, in Ecclesia Ambianensi. Tabularium Episcopat. Ambian. ann. 1327 :
Item
super alia captione Thomæ Cloquemandi et sex pulsatorum dictarum campanarum,
etc.
Ita dictus quasi
homo campanarum. Id enim sonat vox
man. Ubi
observandum præterea dici præfectum cæteris pulsatoribus. Statuta MSS. Capituli S. Audomari :
Cloquemannus qui in Vigiliis et
Commendationibus tenebitur solemniter pulsare, habebit quatuor solidos Parisienses.
Item cum ad Præpositum pertinet ponere Custodes, scilicet Majorem et Minorem et
Campanarium Gallice, Cloqueman, custodire, vel facere custodire periculo
suo jocalia, Reliquias, etc
. Vide
Campana et
Campanarius.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Clocquemani, Pulsatores quilibet campanarum. Obituarium Ecclesiæ Morinensis fol. 34 :
Habebunt, Clocquemani Ecclesiæ onus ipsum accendendi et extinguendi finito dicto
Salve.
Et fol. 39. v° :
Clocquemanis ad onus titubandi grossam campanam,
ut moris est, 12. den.
Occurrit ibid. fol. 36. et 42.
Glogga, Idem quod
Cloca, Campana. Antiq. Fuldenses lib. 1. Tradit. 46 :
Duo tintinnabula, una Glogga, duo scrinia.
Lib. 2. Tradit. 39 :
Glockæ 4. et unum tintinnabulum, etc.
Rhabanus in Epist. ad Simeonem :
Mitto vobis unam Gloggam, et unum tintinnabulum.
Ita etiam Eigil in Vita
S. Sturmii Abbat. Fuld. cap. 24.
Glocca, in Vita S. Wnebaldi Abbatis
Heidenhemensis cap. 25 :
Illa
Glocca in Ecclesia sine manibus hominum... se commovere cœpit.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cloccum, in Vita S. Bonifacii Archiep. tom. 1. SS. Junii pag. 472.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Clocha, in Actis S. Golvenni MSS. et apud Lindwodum Provinciali Cantuar. pag. 123.
Clocha banni, quæ pulsabatur dum Princeps viros nobiles ad militaria munera
convocabat, apud D.
Brussel tom. 2. de Feudorum usu pag. 721.
Clocarium,
Cloccarium, Gall.
Clocher. Campanarium. Glossæ MSS. :
Toral, sedes vel Clocarium, vel longa mappa.
Vita Aldrici Episcopi
Cenomanensis num. 34 :
In præfata seniore et matre Ecclesia Civitatis duodecim
signa ex metallo optimo fundere, et firmare studuit, quæ in jam dicta Ecclesia decenter
in Clocariis collocavit.
Ademarus Caban. :
Ibidem Clocarium incœptum
est.
Gaufredus Vosiensis lib. 1. cap. 40 :
Signa Clocarii, claustra,
officinæ,... igne cremata sunt.
Adde cap. 66. Chron. Dolense ann. 1210 :
Cecidit Clocarium Dolense.
Hariulfus in Vita S. Angilberti Abb. inter Acta SS.
Benedict. sec. 4. part. 1. pag. 116 :
Cloccaria auro parata tria, cloccæ optimæ
quindecim, etc.
Occurrit præterea non semel apud Henricum
Knyghton. in Chron. et in veteri Charta apud Puricellum in Ambrosiana Basilica pag. 668.
671. 673. necnon etiam in Chron. MS. Ytherii Monachi S.
Martialis Lemovic. ad ann. 1214. inter Frag. Hist. Stephanotii nostri tom. 1. et in
Antiquo Regesto S. Martialis Lemovic. ann. 1222.
Clocherium, apud Nangium in Chron. ann. 1283. et in Charta
visitationis Monasterii Castrensis ann. 1261. ex Archivo S. Victoris Massil.
Cloquerium, apud Gariell. in Episc. Magalonensib. pag. 143.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cloquerium Ecclesiæ, apud Edm. Marten. tom. 1. Anecd. col. 783.