« »
 
[]« 3 coctus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 386b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COCTUS3
3. COCTUS, Exustus, vel potius lento igni admotus, seu, ut Galli dicimus, Bruslé à demi feu. Lactantius lib. de Mortibus Persecutor. n. 13 :
Statim productus non modo extortus, sed etiam legitime Coctus, cum admirabili patientia postremo exustus est.
Idem num. 15 :
Omnis sexus et ætatis homines ad exustionem rapti.
Rursum num. 21 :
Qui cum deligati fuissent, subdebatur primo pedibus lenis flamma, tamdiu donec callum solorum contractum igni ab ossibus revelleretur.
Et mox :
Tunc per multum diem Decocta omni cute vis ignis ad intima viscera pervenisset.
Acta Episcoporum Cenomanensium in Hoello cap. 34 :
Utrasque genas illius ferri candentis adustione Coxerunt.
Ennodius Carm. 21 :
Nil lenta perdit Coctio,
Intrat latenter abdita.
Vide locum Hincmari in Aqua fervens.