« »
 
[]« Colaphus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 398c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLAPHUS
COLAPHUS, Colli percussio, Johanni de Janua, unde Colaphizare, collum cædere, eidem. Vide supra Alapa.
Colaphus sumitur etiam pro ictibus virgarum viminearum in servo per tormenta interrogato, in Lege Salica edit. Heroldi tit. 43 :
Similiter servus 121. Colaphos accipiat.
Pithœana Ictus habet. Infra § 7 :
Ictus flagellorum.
Monet Bignonius in eadem Lege MS. tit. 19. § 1. pro his verbis, Et colpus ei fallierit, legi Colaphus, unde evincitur vocem Colpus, ex Colaphus deductam.
P. Carpentier, 1766.
Nostris Colée. Charta ann. 1270. ex Tabul. Carnot. :
Robin Rabardiau diseit et proposeit en dreit par devant moy, que les devant diz escuiers au devant diz Jehan Bonnefemme... avoient donné cols et Colées, pour lesquelx et lesqueles il avoit receu mort.
Vita J. C. MS. :
Du col li donnent grans Colées,
Et en la fache grans farrées.
Hinc Coloier, Colaphis cædere, ibidem :
J'el vi hui main si Coloier,
Et escoupir et laidengier.
P. Carpentier, 1766.
Coleie, in Fragm. version. antiq. passion. D. N. J. secundum Matth. laudato tom. 17. Comment. Acad. Inscript. pag. 725 :
Dons encommencerent li alquant scupir en lui, et cuverre sa face, et batre à Coleies.
P. Carpentier, 1766.
Aliud vero sonat Coloier, Collum scilicet seu caput cum affectatione movere, in Paraphr. PS. Miserere MS. :
Orgeus va du col Coloiant.
Vide supra Alapa.
Colaphi Judæorum. Charta Amelii Episcopi Tolosani apud Catellum, lib. 3. Rerum Occitan. pag. 520 :
Leddam etiam quam a festivitate omnium SS. ad festum B. Saturnini Episcopi in Burgo, [] pro Colapho Judæorum datam injuste Canonicis auferebat, (Ecclesia S. Saturnini) absolvo, reddo, dimitto Clericis S. Saturnini præsentibus et futuris.
Describit idem Catellus pag. 523. Chartam aliam Guillelmi episcopi Biterrensis ann. 1160. qua remittit
Judæis commorantibus in civitate Biterris, illum impetum et insultum, et lapidationis bellum, quod jure vel injuria more solito solebant Christiani adversus Judæos hujus villæ facere, a prima hora diei Sabbati ante Ramos palmarum, usque ad extremam horam secundæ feriæ post Pascha, die vel nocte
, idque remittit pro ducentis solidis Melgorensibus, quos a Judæis accepisse se fatetur. Ex quibus patet Judæos iisdem ignominiis in urbibus passim affectos, quibus olim Christum dehonestarant : et ut ab iis eximerentur, subinde tributa exsolvisse. Hujus autem Judaicæ colaphizationis originem pluribus indicat Vita S. Theodardi Archiepisc. Narbonensis apud eumdem Catellum pag. 750. et seqq.
Colafisari, in Gloss. Gr. Lat. ϰολαφίζεσθαι : ubi leg. Colafizari.