« »
 
[]« 3 conductor » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 491b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONDUCTOR3
3. CONDUCTOR, in Formula veteri apud Murator. tom. 1. part. 2. pag. 127. de eo dicitur, si bene conjecto, qui Campionem seu pugilem conducit ad duellum, ut alias fieri consueverat :
Camphioni cadenti dextra manus incidatur. Ceteri vero partis testes manus uniuscujusque redimant. Conductor Widrigild suum tribuat.
Vide Campiones pag. 65. col. 3. Non absimili ratione in Chart. ann. 863. ap. Acher. Spicil. tom. 12. pag. 154 :
Sigibertus cum aliis conductis hominibus, liberis et servis, emunitatem S. Mauricii... per vim infregisset.