CONFESSOR 3, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 3 confessor » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 497b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONFESSOR3

3. CONFESSOR, Qui hodie Confessarius. Walafridus Strabo de Visione Vettini Monachi :

Confessor Fratrum, gnarus conferre medelam.

Occurrit apud Ditmarum lib. 8. Aigradum Monach. in Vita S. Ansberti Archiepisc. Rotomag. num. 22. In Vita Aldrici Episcopi Cenoman. n. 1. pag. 5. et apud recentiores non semel. Pater Confessionis, in Regula Ordinis de Sempringham cap. 3. Sacerdos Confessionis, cap. 5. Vita S. Bertini cap. 7 :

Huic vero Wauberto et conjugi pater Confessionum fuit B. Bertinus. Cui Abbas officium Confessionum injunxerit,

in libro Ordinis S. Victoris Parisiensis MS. cap. 31. Vide eruditum Mabillonium in Præfat. ad tom. 3. Vitarum SS. Ordinis S. Benedicti num. 86. 87.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Valesius pag. 198. Valesianorum, relatis Guillelmi de Nangiaco verbis his :

Aliquando postquam jam sederat (S. Ludovicus) coram Confessore ad confitendum,

subdit : Sic et hodieque in Asia et in tota Græcia Græci confitentur peccata Presbyteris, sedent utrique Confessor scilicet seu Presbyter, et pœnitens confitensve : ita ut colloqui inter se familiariter et sermones de rebus suis habere videantur : ut accepi a Monacho Jacobita seu Dominicano reformato, qui Græciæ et Asiæ insulas viderat, ibique erat commoratus, nimirum a Jacobo Goar.

Confessarius Regis, quo nomine subscribit Didacus Fernandus Chartam Ordonii II. Regis æræ 947. apud Yepez in Chronico Ord. S. Bened. tom. 4. pag. 450.

P. Carpentier, 1766.

◊ Confessor regis inscribitur Joannes episcopus Abrincensis, in Charta ann. 1475. tom. 5. novi Tract. de Re diplomat. pag. 604.

P. Carpentier, 1766.

Confessor Regni, Qui Regi est a confessionibus. Vide supra Auricularius.

Confessor Pauperum. Vita S. Hugonis Abbatis Bonævallis num. 8 :

Quidam famulus cellerarii infirmatus est usque ad mortem, et confessus est peccata sua Monacho pauperum Confessori,... et injunxit illi infirmo, ut hoc confiteretur (peccatum) Abbati, etc.

Occurrit rursum infra.

L. Henschel, 1840–1850.

Confessor dicitur doctor, prædicator, Germ. ein bichtiger, furweser der kirchen, etc. in Melber. Vocab. Prædic.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Confessarius, qui peccata sua confitetur Sacerdoti. Chronicon Mellicense pag. 328. col. 1. in Regula reformat. Monast. Mellic. :

Confessarius autem nude, pure, humiliter ac breviter confiteatur culpas suas : et Confessor habens intentionem latissimam absolvendi...... subjungat : Dominus noster Jesus Christus, etc.