« »
 
[]« 1 coppa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 554b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COPPA1
1. COPPA, Cæsio, sectio, Gallis Couppe : Coppare, cædere, secare, Couper. Will. Thorn in Chronico :
Pacti sunt homines de Halmoto... fruges omnes suas Coppare ex tunc et deinceps, et sic per Coppas omnes, decimas suas ipsi et hæredes sui amodo et in æternum legitime dare.
Fere maluerim interpretari Coppas, Cumulos, [] et Coppare, Cumulare, quam Cæsiones et Cædere : quod Saxonibus Coppe et Armoricis Coppa vel Koppa, sit Apex, vel Culmen. Deinde fruges in cumulis disponi solent antequam decimentur. Vide Cupa.
P. Carpentier, 1766.
Vide Copare 2. Charta ann. 1317. in Reg. 58. Chartoph. reg. fol. 5. r°. :
Dominus rex concessit Andreæ Thiardi hostiario armorum unum arpentum bosci pro ædificando, capiendum in foresta de Guernella, in Coppa priorissæ de Pissiaco.
Tabul. S. Albini Andegav. an. circ. 1080 :
Bosculum de Lanthono monachi, ut mos est, ad omnem suum capient usum, exceptis Coppis.
Vide supra Copecia.