« »
 
[]« 1 cornu » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 570b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORNU1
1. CORNU, Vas quo bibitur. Cornibus usos veteres ante pocula observat Scholiastes Homeri ad Iliad. Θ. πρὸ τοῦ γὰρ εὑρεθῆναι τὴν τῶν ποτηρίων χρῆσιν, εἰς ϰέρας ἔπινον. Vide auctorem Etymologici in Κεράσαι. Corneus scyphus, apud Saxonem lib. 7. et Ordericum Vitalem lib. 5. Scyphus cum Cornu et argento, in Testamento S. Everardi apud Miræum in Cod. Donat. Belgic. cap. 21. Charta Witlasii Regis Merciorum, apud Ingulfum :
Et Cornu mensæ meæ, ut senes Monasterii bibant inde in festis Sanctorum, etc.
Vetus Chronicon laudatum ab Camdeno in Brigantibus, et Olao Wormio ad Fastos Danicos :
Ulphus Toraldi filius Eboracum divertit, et Cornu quo libere consuevit, vino replevit, et coram altari Deo et Petro Apostolorum Principi omnes terras et reditus flexis genibus propinavit.
Eadmerus de Similitudinibus S. Anselmi cap. 18 :
Aliquando delectat domum interius ornatam conspicere, ebriosos in ea decantantes audire, ibidem et vinum Cornibus deauratis potare, et flores per domum dispersos olfacere, ipsosque, vel Cornua aurea, vel alia tactu delectabilia contrectare. Tenere per Cornu
terram aliquam, apud Malmesbur. In Concilio Calchutensi ann. 787. can. 10. vetatur
ne de Cornu bovis calix aut patena fieret ad sacrificandum, quod de sanguine sunt.
[]
Observat idem Wormius in veteribus Fastis Danicis festum Nativitatis Domini cornu indicari, quod inquit, id temporis lætitiæ et exhauriendis poculis idoneum habitum sit. Vide eumdem in Dissertatione de Cornu aureo, pag. 23. ubi multis probat, ut et Stephanius ad Saxonem Grammaticum pag. 127. jam olim poculorum vicem obtinuisse cornua, et Janum Dolmerum ad Jus aulicum Norvegicum vetus pag. 461. et 533.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cornua, Vinum cornu contentum. Charta Arnoldi Præpositi B. M. ad Gradus in Moguntia, de Præbendis ann. 1222. Rer. Moguntiac. tom. 1. pag. 668 :
Item a principio Adventus Domini usque ad diem Innocentum, vinum quod Cornua nuncupatur.