CORNUTA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 cornuta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 571c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORNUTA1

1. CORNUTA. Æneas Sylvius in Oratione ad Fredericum III. Regem Rom. ann. 1447. apud Baluz. Miscell. tom. 7 :

Cibaria in Cornuta feruntur clausa.

Et paulo post :

Cornutarum nomine nihil aliud intelligas, quam cistas ligneas depictas et armis cujuslibet Cardinalis ornatas.

Iis utuntur tempore Conclavis ad cibaria Cardinalibus deferenda. Hujusmodi cistæ Cornutæ dicuntur a binis cornibus seu ansis in extremitatibus positis, per quas hasta transagitur, ut commodius ferri possint. Idem Æneas lib. 2. Hist. Concilii Basileensis :

Cibaria comparabant quæ horis indictis in lignea capsa depicta, quam Cornutam appellant, usque ad Conclavis ostium deferebant.

Cerem. Rom. 1. 4 :

Prælati custodes Cornutam aperiant ; fercula et omnia quæ intus sunt, diligenter perscrutentur, ne quid litterarum insit.

P. Carpentier, 1766.

◊ Inventar. MS. ann. 1379 :

Item quatuor magnæ Cornutæ de cadriga. Item tres parvæ Cornutæ.

Vide supra Cornuda.