Correctores Capellanorum et Clericorum literarum Curiæ Ecclesiæ Lugdun. supra in Batitores.

Correctores, Magistratus provinciales, maxime per Italiam, titulo Clarissimorum honestati ; medium inter consulares et præsides locum tenuisse colligitur ex ordine a Notitia imperii observato. Horum præterea mentio fit in l. de omnib. ff. de offic. præs. (1, 18. fr. 10.) et in l. unic. Cod. ut omn. judices. (1, 49.) Cod. Theodos. lex 8. tit. de Accusat. Inscript. (9, 1.) ad Maximinum Correctorem Tusciæ dirigitur. Extat in Mercur. Franc. mensis April. ann. 1736. pag. 691. vetus Inscriptio in via Tiburtina reperta, quam ill. memor. Pr. de Mazaugues communicavit, his verbis :

Beatissimo sæculo dominorum nostrorum Constanti et Constantis Augustorum Senatus populusq. Romanus clivum Tiburtinum in planitiem redegit, curante L. Turcio Secundo Aproniani præf. urb. fil. Asterio C. V. Correctore Flam. et Piceni.

Vide Gruter. Reynes. Gudium, Pitisc. in Lexico Antiq. Rom. v. Correctores et alios.

Correctores Indorum, dicuntur Præfecti seu Judices a Regibus Hispaniarum in Indiam missi, ut ibi præsint, lites dirimant, corrigant delinquentes, etc. Sæpius memorantur in recentioribus Conciliis Hispaniæ. Iidem qui apud Hispanos Corregidors appellantur.

Correctores alias dicebantur Grandimontensium Superiores, ut hodie Minimorum. Tabularium Monasterii de Crisenone ad ann. 1258 :

Cum inter Curatum de Chaciaco, nomine Ecclesiæ suæ ex una parte, et Correctorem domus de Veteri-pediculo Ordinis Grandimontensis nomine domus suæ... contentio verteretur, etc.

Ibid. decies occurrit et in Anecdotis Martenii.