CURTARE, Gloss. Lat. Græc. : Curtatus, Κολοϐός Gl. Græc. Lat. : Κολοϐός, ὁ μέρος τοῦ σώματος ἀφηρημένος, mutilus, truncus. Comam alieni caballi turpare, aut caudam Curtare, in Legib. Wisigoth. lib. 8. tit. 4. § 3. Curtatus caballus, in Lege Burgund. tit. 73. § 3. cui cauda decisa est. Curtus canis, apud Auctorem Queroli. Membris decurtare, in Epistola inter Sugerianas 59. Horatius ipse 2. Stat. 3. 124 :

Quantulum enim summæ Curtabit quisque dierum.

Vide Decorticare, Caudatus.