« »
 
[]« Dignerium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 117c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIGNERIUM
DIGNERIUM, Pastus, procuratio, prandium, ex Gallico Disner, seu, uti effertur in Usaticis MSS. Vicecomitatus Aquæ Rotomag. Digner :
Il doit à icellui Dimence à le Viconté de l'Eauë de Rouën à Digner 4. pains de Convent, 4. pichiers de vin en pos tous neufs, etc.
Charta Adami Meldensis Episcopi ann. 1289. ex Tabulario Ecclesiæ Meldensis fol. 82 :
Item cum nos Episcopus Dignerium seu prandium, quod habebamus singulis annis super hospites nostros de Berciaco, habere voluimus, etc.
Disnerium. Charta Philippi Regis Franc. ann. 1275. in Tabulario S. Germani Pratensis :
Volumus quod dicti Religiosi nunc et in perpetuum liberi sint et immunes a quodam Disnerio seu prandio, in quo ipsi in domo sua villæ de Montedin Præposito nostro de Castroforti annuatim tenentur.
Jac. Bouillard in Hist. Sangerman. legit Dinerium. Vide Disnare, Dejejunare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Disnarium. Chartularium S. Vandregesili tom. 1. pag. 1178. in Instrumento anni 1224 :
Afferentes bladum et capones habebunt Disnarium suum.