« »
 
DUPLA 1, DUPLA 2, DUPLA 3, DUPLA 4.
[]« 1 dupla » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 216b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DUPLA1
1. DUPLA. Durandus lib. 1. Ration. cap. 4. in tintinnabulis quæ in Ecclesia pulsantur, Nolulam seu Duplam recenset, additque sic vocari campanam illam quæ in Horologio pulsatur. Vide infra Duplum.
[]« 2 dupla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 216b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DUPLA2
2. DUPLA, Mulcta. Lex Wisigoth. lib. 5. tit. 4. § 8 :
Qui alienam fortasse rem vendere vel donare præsumpsit, Duplam se Domino cogatur exsolvere.
Hæc mulcta Dupla vocatur, quod forte fuerit duplum rei venditæ pretium. Vide Duplare. Vide JC.
P. Carpentier, 1766.
Charta Ludov. comit. Clarimont. ex Terrear. ejusd. comitat. ann. 1197 :
Se aucune chose ara deffailli de chelle chence à rendre en ychelli jour de S. Remi, elle sera rendue à moi communément lendemain au Double des bourgeois.
Manumis. homin. de Boussac ann. 1427. in Reg. 179. Chartoph. reg. ch. 42 :
Nous avons affranchi et voulons doresenavant à perpétuel estre francs de devoir de taille et de Double,.... et ne soient tenuz d'en paier à nous, ne ès nostres devoir de taille, ne Double quelconque, reservé à nous.... que le simple de la taille.
Ubi exactionis species est, quæ præstationis, quam talliam vocabant, certis in occasionibus dupla erat.
L. Henschel, 1840–1850.
Duplum, Pretium duplum, quod apud Romanos in tabulis venditionum pro evictione stipulari solitum. Vide Savin. Histor. Jur. Rom. med. temp. tom. 2. cap. 12. § 66. not. h. cap. 14. § 82. not. c. et Glossar. med. Græcit. in Δοῦπλα. Inde Duplaria lex et Duplaria nude, in chart. vendit. ann. 539. apud [] Marin. num. 114. et in alia ann. 772. in Murator. Antiq. Ital. tom. 1. col. 151.
[]« 3 dupla » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 216c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DUPLA3
3. DUPLA, Monetæ species. Rodericus Sanctius part. 4. cap. 17 :
Sidi dilectum Almoxarifium ad Thesaurarium gladio feriri jussit, a quo sexcenta millia Duplarum auri extorsit.
Rursus memorantur Duplæ auri, in Litteris Jacobi II. Majoricæ datis Idibus Septembris ann. 1302. laudatis tom. 5. SS. Junii pag. 656. ubi doctissimus Solerius ait, non incongrue monetam istam auream potuisse appellari Florenum, cujus tum magnus usus fuit Majoricæ.
P. Carpentier, 1766.
Nummus aureus, Hispan. Dobla. Lit. remiss. ann. 1453. in Reg. 182. Chartoph. reg. ch. 145 :
Cum hoc quod quilibet ipsorum.... debebat solvere,... quatuor Duplas valentes tres solidos, quatuor denarios Turonenses.
Charta ann. 1483. in Cod. reg. 4223. fol. 128. v° :
Voluerunt quod presbyter celebrans ipsam missam habeat tres Duplas, diaconus unam et subdiaconus aliam Duplam.
Comput. ann. 1489. inter Probat. tom. 4. Hist. Nem. pag. 49. col. 2 :
Item pro duodecim quintalibus feni, ..... ad quatuor Duplas pro quintali, duas libras, xj. lib. Turon.
Vide supra Dobla 2.
[]« 4 dupla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 216c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DUPLA4
4. DUPLA, Vox passim usurpata in Epitome Constitutionum Ecclesiæ Valentinæ, Concilior. Hisp. tom. 4. semperque conjuncta cum voce Anniversarium, quod est Dies annuus, quo pro defuncto Missa celebratur, vel officium defunctorum peragitur, ipso die obitus recurrente : quocirca suspicor Duplam vel nihil aliud esse, quam Anniversarium ipsum, vel Missam et officium quoddam in ea Ecclesia peractum, atque ideo Dupla dictum quod fuerit Missæ et Officio diei superaddendum, hincque factum esse, ut peculiares assignentur mercedes Clericis, qui Duplis interfuerint sicut et Anniversariis, Administratoresque Duplarum et Anniversariorum ibidem sæpissime memorentur.