1. EMENDATOR, Magistratus in urbe Janua, fortassis idem qui Censor apud Romanos, Præfectus morum, qui delinquentes emendat et male facta corrigit, etc. Bartholomæus Scriba lib. 6. Annal. Genuens. ad ann. 1229 :

Celebrato Consilio ante Kalendas Augusti juxta formam Capituli de Emendatoribus eligendis, fuit de voluntate Consilii, quod dictus dominus Jacobus de Balduino solus deberet esse Emendator, qui Capitula emendavit, et ipsa per libros distinxit usque ad finem sui regiminis.

Caffarus lib. 3. eorumdem Annal. ad ann. 1190 :

Præsenti quidem anno nova et inaudita per Emendatores constituta fuerunt, unde nimium novæ et inauditæ causæ evenerunt in civitate... fuit enim per Emendationem (MS. : Emendatores) constitutum, ut Consules justitiæ, qui vetusta et antiqua consuetudine solebant in Palatiis D. Archiepiscopi pro tribunali sedere... prædictam vetustam solemnem sedem relinquerent ; et... apud S. Mariam de Castello placita tenebant, (vel tenerent, ut in MS.) etc. Dictatores et Emendatores treugæ,

apud Rymerum tom. 1. pag. 199. col. 1. in Litteris Johannis Regis Angl. ann. 1215.

2. EMENDATOR, apud Cartusienses, de cujus officio sic Statuta antiqua ejusdem Ord. cap. 40 :

De Emendatore : In Ecclesia, in Refectorio et in Claustro, excepta recordatione, ille emendat, cui injungitur a priore. Emendator emendat in omnibus, quæ soli dicimus, excepto quod ad recordationem emendat ille, qui et juxta librum, etc.

3. EMENDATOR, Emendans, Qui satisfactionem dat. Vide Emenda 1. Reinard. Vulp. lib. 2. vers. 1111 :

Emendantis agens ritum lupus utraque tendit

  Brachia regalem cernuus ante thorum,

Obnixusque caput placantia supplice gestu

  Emendatoris dicere verba parat.