« »
 
[]« Famellus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 408c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FAMELLUS
FAMELLUS, Servulus, Famulus, ibid. pag. 212 :
Dumque focus gremio fureret fornacis in amplo,
Mox caput abscissum Christi sumpsere Famelli.
Rursum occurrit in Miraculis S. Severi Episcopi April. tom. 3. pag. 771.
P. Carpentier, 1766.
Famel nostri vocabant ferrum, quo sagitta seu jaculum muniebatur. Lit. remiss. ann. 1416. in Reg. 169. Chartoph. reg. ch. 317 :
Laquelle vire estoit ferrée d'un fer, nommé Famel.
Forte pro Flamel vel Flame. Vide infra Flammea.