« »
 
[]« Forisjurare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 560a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FORISJURARE
FORISJURARE, Forjurare, Ejurare, abjurare rem aliquam, Quitter, abandonner.
Forisjurare parentelam, et de ea se tollere
, in Legibus Henrici I. Regis Angl. cap. 88. Adde Consuetud. Hannoniæ cap. 45. Leges Balduini Flandriæ Comitis de homicidio ann. 1200. inter Anecd. Marteniana tom. 1. col. 766 :
Si homo hominem interfecerit, et ille homicida aufugerit, ejus amici et proximi eum abjurare et Forjurare debent. Qui vero [] eum Forjurare noluerit, talis est qualis et homicida, qui aufugerit, quousque eum Forjuraverit. Si quis cum homicida fugerit... infra annum redire potest et Forjurationem facere... Amici et cognati illius hominis qui occisus fuerit, debent assecurare omnes homines illos, qui homicidam Forjuraverunt.
Arestum O. SS. ann. 1264. in 1. Regesto Parlam. f. 140 :
Noluerunt facere assecurari, nisi ipsum fratrem suum Clericum Forjuraret.
Aliud Arestum Pentec. ann. 1266. fol. 150 :
Determinatum fuit, quod idem Poincardus ponere poterat extra ipsam treugam dictum fratrem suum ex causa de novo superveniente inter ipsum et fratrem suum. Præcepit tamen Curia, quod ipsum fratrem suum Forjuraret, et de se et aliis treugam daret. Provinciam Forisjurare,
in Legib. Edwardi Confess. cap. 6. Villam Forjurare, in Epist. 221. quæ exstat tom. 4. Hist. Francor.
Forisjurare virgatam terræ et quietam clamare de se et de hæredibus suis
, apud Thom. Madox Formul. Anglic. pag. 179. Forsjurare patriam, in Codice Legum Normann. cap. 24. apud Ludewig. tom. 7. pag. 199.
Forjurer sa Chastellerie
, in Stabilim. S. Ludovici lib. 1. cap. 31.
Forjurer la terre
, in primo Statuto Westmonast. cap. 15. Vetus Charta vernacula post Chronicon W. Thorn. pag. 2205 :
Et hors de Staplegate Forjura la terre le Roi, et porta la crois à la meer. Forjurer le pais,
in Consuet. Normann. cap. 23. 24. 80. 82. etc. Petrus de Langtoft vetus Chronographus Rythmicus :
Thomas de Weylande en banc primes nomé,
Par agard du court le regne a Forjuré.
MS. :
Fait m'a li Dus mes Sire ma terre Forjurer.
Tabular. Leprosariæ Pontis Audomari :
Forjuraverunt dictam terram coram nobis, ita quod nihil de cætero in ea de jure possint reclamare.
Vide Brittonem in Legib. Angl. cap. 3. Consuetud. Hannoniensem. cap. 45. etc. Forjurer ami charnel, apud Petrum de Fontaines in Consilio cap. 13. Willelmus Guiart. ann. 1304 :
Qui orent par fausse promesse
Receu Jean de Renesse
A Seigneur come parjuré,
Et l'oir de Henaut Forjuré.
MS. :
Qui Forjuré ont l'enfant Auberi.
Forjurez de franche ley, apud Britton. pag. 134. v. qui juri stare non possunt, quorum in jure non recipiuntur testimonia. Vide Haltaus. Glossar. German. voce Ausschweren, col. 182.
P. Carpentier, 1766.
Faire fourjur, eodem sensu, in Charta ann. 1393. ex Reg. 144. Chartoph. reg. ch. 258 :
Gillart le Grand fist adjourner à Mons. Colard de Midelay pour faire Fourjur selon l'usage du pais. Fourjurer,
quasi in foro jurare, in aliis Lit. ejusd. ann. ibid. ch. 294 :
Il convint que les prochains du lignage d'icellui Guillaume demourans audit pays (de Hainaut) Fourjurassent, selon la loy et coustume dudit pays, qu'ilz ne aideroient, ne conseilleroient aucunement en ce fait ledit Guillaume.
Aliæ ann. 1411. in Reg. 166. ch. 38 :
L'official de l'évesque d'Angiers commanda au suppliant appariteur qu'il citast icellui Blanchart pardevant lui, pour Forjurer et séparer de sa compaignie icelle concubine.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Qui vero parentelam alicujus ejurabat, cadebat eo ipso jure succedendi in illius bonis, ut colligitur ex [] laudatis supra Henrici I. Reg. Angl. Legibus cap. 88 :
Si quis propter faidiam vel causam aliquam de parentela se velit tollere et eam Forisjuraverit, et de societate et hæreditate et tota illius ratione se separet.