![[]](img/image.png)
GARDO, f. Opilio, Custos pecorum, a Gallico Garde. Epistola apologetica Laurentii
Abb. S. Vitoni ad Canonicos Virdunenses apud Mabill. tom. 5. Annal. Benedict. pag. 684 :
Nonne scandalum linguæ erat, quando fratres nostros, non Monachos, sed rusticos, Gardones, pantonarios et advenas penuria congregatos vocabatis.
P. , 1766.
◊ Ubi legendum puto
Garciones. Vide in Garcio. At si retinendum Gardo, Homo nihili
significari videtur, forte a Gardio, Pisciculus. Gardoner vero, pro
Maledicere, in Mirac. Mss. B. M. V. lib. 2. : Quand cil ne set plus que respondre,Pour l'abaubir, pour le confondre,A Gardoner et à mesdireSe prent, et li coumenche à dire, etc.