GARENTITOR, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Garentitor » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 032c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GARENTITOR

GARENTITOR, Præs, sponsor, auctor, Gallis Garant. Conventio Comitis Nivern. ann. 1215. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 1123 :

Et inde litteras suas patentes ad instantiam meam confecerunt, et insuper fidejussionis Garentitorem, et præscriptarum conventionum ab utraque parte dominum meum Philippum Regem constituo.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Garentus, Ead. notione. Codex Legum Norman. apud Ludewig. tom. 7. Reliq. MSS. pag. 190 :

Si quis bovem vel asinum vel aliquam rem suam adiraverit, que ab aliquo vania fuerit inventa, si detentor eam suam esse asserit ... Garantum suum debet adducere.

Decretum Philippi Augusti de Judæis apud Acherium tom. 6. Spicil. pag. 472 :

Si Judæus id probaverit per testes legitimos Christianos, Baillivus compellet debitorem et Garentos nominatos ad faciendam recordationem et inrotulationem tam debiti quam assignamenti.

Vide Warantus.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Garenza, Cautio, auctoritas, fidejussio, Gall. Garentie. Tabularium S. Petri Vosiensis f. 68. v° :

De Widone vetulo Castaneo cognato suo convenerunt Garenzam facere, et si forfactum in terra fecerit, ipsi emendent.

Vide Garandia.