« »
 
[]« 2 gatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 043b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GATUS2
2. GATUS, Gattus, Felis, catus. Jacobus I. Rex Aragon. in Foris Oscæ anno 1247. fol. 34 :
Quicunque Gatum furatus fuerit, et dominus Gati eum invenerit cum latrone, etc.
Infra Murilegus appellatur. Libellus de remediis peccatorum ante annos 800. exaratus apud Marten. tom. 7. Ampliss. Collect. col. 47 :
Qui comedit vel bibit intinctum a familiari bestia, id est, cane vel Gatto, et scit, c. Psalmos cantet.
Breviarium Histor. Pisanæ ad ann. 1174. apud Murator. tom. 6. col. 190 :
Et ad tantam penuriam civitatem redegit, ut canes et Gattos et coria animalium mortuorum comederent.
Pro Mure sumitur, vel Mus, pro Fele, in Donatione anni 998. apud eumdem Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 353 :
Descendit de Mus comestus, id est, Gato manducato, et pervenit, etc.
Vetus Poeta MS. e Bibl. Coislin. :
Une grant Gate demanda,
Sor une table la denta.
Vide Gatta 1.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Gattus-Maymo, Simiæ species, Ital. Gatto-Mammone, Specie di simia che a la coda, Cercopithecus, Gall. Guenon. Computus ann. 1333. Hist. Dalphin. tom. 2. pag. 278 :
Item pro emendis duobus pappagallis et uno Gatto-Maymone, unc. ii. taren. vi.
Occurrit aqud Muratorium tom. 15. col. 348.