«
1 genuculum » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 057b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/GENUCULUM1
1. GENUCULUM et
Geniculum, diminutivum a
Genu, unde nostrum
Genouil. Gl.
Lat. Gr. :
Genucula, γόνατα. Indumenta super
Genucula elevare,
in Lege Bajwar. tit. 7. cap. 4. Lex Frision. tit. 22. § 60 :
Si tibia subtus Genuculo media incisa fuerit, etc.
Gregorius Turon. lib.
2. Hist. cap. 37 :
Percussus in Geniculo claudicabat.
Rodulphus Tortarius
Floriacensis lib. 4. de Miracul. S. Benedicti :
Credulus his dictis sese trahit ille Genuclis.
De Geniculis adorare, orare,
γονυπετεῖν.
Tertullianus lib. de Corona militis :
Die Dominica nefas ducimus de Geniculis
orare, eademque immunitate a die Paschæ in Pentecosten usque gaudemus.
Utitur et
S. Hieronymus adversus Luciferianos cap. 4. MS :
A Genollons s'est devant les Seins mis.
Hinc
Geniculationes, apud eumdem Tertullianum ad Scapulam :
γονυϰλισίαι,
in Nomocanone edito a Joan. Bapt. Cotelerio can. 36. 39. 290.
Geniculare, Genua
inclinare, flectere. Glossæ antiquæ :
Geniculare, adorare. Geniculat, Genibus
flexis adorat.
Ita etiam Papias. Glossæ aliæ MSS. :
Geniculo, genua flecto.
S. Augustinus :
Qualis est magnitudinis supernæ gloria, ad cujus
pannos Angeli excubant, Reges trepidant, vel tripudiant, sidera obsecundant, et
sectatores sapientiæ Geniculant.
Gloss. Lat. Gr. :
Genuclat, γονατίζει. Genouiller,
Littletoni sect. 85.
Ingeniculare, apud Lamprid. in Heliogabalo et Vitruv. lib. 9. cap. 6. In
Kalendario Maronitarum apud Allatium in Symmictis pag. 301. observat Gabriel Sionita,
Genuum positionem appellari pœnitentiæ causa, ducentas, trecentas, ac plures
factas genuflexiones publicas : ita ut flexis genibus, et exosculati terram, illico
resurgant. Vide
Metanœa,
Venia,
Genuflexum.
Geniculariter, Genibus flexis, apud Stephanum Tornacensem Epist. 231.