« 1 granum » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 101b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRANUM1
1. GRANUM, Quævis annona, quo modo Grain nostri usurpant. Will. Neubrigensis lib. 4.
cap. 19 :
Cumque urbs abundaret præsidiis, Grani plerumque penuria noster exercitus laborabat.Chronic. Andreæ Danduli apud Murator. tom. 12. col. 455 :
Galeæ... peroptime armatæ visitandi causa partes nostras Istriæ, eisque Grani et gentium subsidium porrigendi.Tradit. Sangallens. ann. 773. apud Neugart. in Cod. Diplom. Alem. num. 54. tom. 1. pag. 53 :
Per singulos annos 2. carradas de Grano bono non scusso, 1. de spelda et alterum de avina.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Peculiarius
pro frumento seu tritico usurpant Gregorius Monachus in Chronico Farfensi apud Murator.
tom. 2. part. 2. col. 545 : Ad Grani modium 1. hordei et speltæ modium 1. musti lacunas xx.Col. 571 :
Grani modium 1. hordei 1. speltæ 1.Obertus Cancellarius in Annal. Genuens. apud eumdem Murator. tom. 6. col. 342 :
Prohibuerunt Granum in nostram urbem adduci.... ascendit.... mina Grani pretio soldorum decem.
P. , 1766.
◊ Charta ann. 1209. in
Chartul. Cluniac. : Unum modium bladi, scilicet medium Grani et medium avenæ, ecclesiæ S. Margaritæ singulis annis persolvemus.Hinc
P. , 1766.
Granum Rusticum alia inferior annona vocabatur. Charta vetus inter Monum. eccl. Aquilej. cap. 39.
col. 337 : Dum domina et genitrix nostra advixerit, ipsum frumentum in integrum in ejus pertineat potestate ; Grano vero rustico æqualiter amodo dividant.