« »
 
[]« Gruere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 119a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRUERE
GRUERE, Γερανίζειν. Gloss. Lat. Græc. Sangerman. MS. Festus : Gruere dicuntur grues, ut sues Grunnire ; unde tractum est Congruere, id est Convenire, quia id genus volucrum minime solivagum est. Utitur Auctor Philomelæ. Vide Gruire.