![[]](img/image.png)
«
Gruere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 119a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRUERE
GRUERE,
Γερανίζειν. Gloss. Lat. Græc. Sangerman. MS.
Festus :
Gruere dicuntur grues, ut sues Grunnire ; unde tractum est Congruere, id
est Convenire, quia id genus volucrum minime solivagum est.
Utitur Auctor
Philomelæ. Vide
Gruire.