GRUNUM, Rostrum, locus prominens, a Gallico Groin. Charta ann. 1166. inter Probat. tom. 2. Hist. Occit. col. 606 :

Ego Willelma Nemausensis vicecomitissa, per me et per filium meum vicecomitem, dono... ad beneficium, sine dolo, tibi Petro Raymundo de Anagia, et quibuscumque volueris, scilicet illam pezadam, quæ est ad Grunum de Anagia.

Alia ann. 1233. inter Probat. tom. 1. Hist. Nem. pag. 72. col. 2 :

Ita quod super dictam aqualem teneamini facere testudines, per quas aqua possit transire ad dicta molendina de Porta-rades,... salvo et quod faciatis in dictis testudinibus vaginas, citra Grunum furni de camino versus orientem, per quas mittantur postes compellentes aquam aqualis venire in claustro nostro, cum necesse fuerit.

Vide supra Grouinum et Grugnum.