« Herkare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 201c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HERKARE
HERKARE. Lambertus Ardensis pag. 142 :
Ubi rustici homines et incompositi ad bibendum, vel ad cheolandum, vel etiam Herkandum, propter agri pascui largam et latam planitiem convenire solebant.Ubi Hercatio, lusus apud rusticos nostros species fuit. Vide Cheolare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Haud scio
tamen an non legendum sit, Herpandum, vel Harpandum, voce confecta ex
Harpastum, Pila folle minor, quod loco citato vel maxime convenit. De hoc ludo
ita Martialis lib. 4. Epigram. 19 : Et lib. 7. Epigram. 67 :Sive Harpasta manu pulverulenta rapit.
Harpasto quoque subligata ludit.