HUBA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

HUBA, Hoba, Hova, Hobunna, etc. Modus agri cum habitatione coloni : Colonia, uti exponitur in Hobunna, mox ; Prædium, uti in veteri membrana apud Browerum lib. 3. Antiq. Fuldens. cap. 11 :

Numerus mancipiorum 254. villarum 23. prædiorum, seu Hubarum, 170.

Alia apud eumdem pag. 266 :

Optimos exinde sibi excepit mansos, eosque pro beneficiali jure in suos hæreditavit filios, ita ut aliqua villicatio plures amitteret Hubas, quam retineret.

Vita S. Eberhardi tom. 2. Aprilis pag. 503 :

Ecclesiam in Matchial cum omnibus ad ipsam pertinentibus, videlicet Hubis, decimis.

◊ Tradit Vadianus

Hobam fundi partem significare, maxime pascuam

, hodieque vulgo Huob appellari. Glossarium Latino-Theotiscum mansum, cum hoba, confundit. At ex infra laudandis Chartis aliud fuit Hoba a manso : siquidem mansus aliquot hobis interdum constitit : sed et hobæ ut plurimum terra arabili constitere, interdum et silvis.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Et quidem Hubarum nomine terras arabiles designatas fuisse manifestum est ex Vita S. Udalrici Episc. Augustod. sæc. 5. Bened. pag. 459 :

Nisi xx. Hubas extra traditionem dimisit, et eas servituti sancti Magni ad Fauces decrevit, canonicisque placitavit ut potestatem haberent, si vellent, easdem Hubas xx. cum x. in ista provincia in bono loco sitis Hubis concambire.

◊ Germani Hofas, seu Hovas, solitarias colonorum ædes vocant, ut est apud Gretzerum in Dissertat. seu Appendice de Aureato pag. 558. Kiliano perinde, Hof, veteribus et Hoeve, recentioribus est villa. Freherus in Constitut. Adolphi Imp. de Insulis Rheni, ait, Hoeve Germanos appellasse, quod Latini inferioris ævi

Curias, Parlamenta, Placita generalia. Huba dotalis

, in veteri Charta a Gevoldo edita cum Chronico Reicherspergensi pag. 40 :

Descriptio Hubarum et pensionum ad curiam Furde pertinentium,

apud Freherum in Orig. Palat. pag. 39. Adde Acta Murensis Monast. pag. 65. et Chartas aliquot in Chron. Laurisham. pag. 69. 89. in Antiquit. Fuld. Broweri pag. 260. in Diplomatib. Ottonis M. a Meibomio editis pag. 118. in Tradit. Fuld. pag. 604. Metropoli Salisburgensi passim, etc. Vide Grimm. Antiq. Jur. German. pag. 535. Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 4. col. 753. et 828.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Inde est quod Hubam ab hofa distinguit Aventinus lib. 7. pag. 453 :

Classes rusticorum prædiorum apud Bojos duæ sunt. In prima tantum agri, quod quadrigis, in secunda quod bigis arari solet. Hanc Hubam atque mansum, illam curtim, Hofam, prisci Bojorum jurisperiti vocant, illi a Rudolfo lx. asses, alteri xxx. impositi sunt.

Hoba. Charta Hedeni Ducis pro S. Willibrordo Episc. ann. 704. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 13 :

Et in curte nostra alia nuncupante Monhore donamus tibi vii. Hobas et vii. casatas et cccc. diurnales de terra.

Alia ann. vi. regni Hildericis Regis tom. 2. Annal. Bened. pag. 696 :

Dono... Hobam unam... cum casalibus, campis, pratis, silvis, accessisque omnibus cum ædificiis pascuis.

Charta Alamannica 18. Goldasti :

Dedit... 5. Hobas de terra arabili, et casas cum curtis, etc.

Alia Ansfridi Comitis apud Miræum in Notit. Eccl. Belg. pag. 52 :

Hoc est mansum indominicatum cum ædificiis et omnibus utensilibus, habentem Hobas 3. Hobas serviles 19. et silvam, etc.

In Charta seq. :

Hoc est Hubam indominicatam unam, serviles 9. etc.

Adde pag. 77. Tradit. Fuld. lib. 1. trad. 42 :

Unam Hobam, et ad eam pertinentem arialem, cum integra ædificii structura, etc.

Tradit. 66 :

Duas Hobas, unam in silva, et alteram in terra.

Lib. 2. tradit. 81 :

Et duas Hobas, unam in campis, et alteram in silvis.

Lib. 1. trad. 84. et lib. 2. trad. 117 :

Duas Hobas terræ arabilis.

Adde lib. 1. trad. 22. 30. 36. 42. lib. 2. tr. 31. 47. 77. et Stangefol. lib. 2. Annal. Westphalic. pag. 185.

Hubæ Regales, in Metropoli Salisburgensi tom. 1. pag. 105. 138. 139. 145. etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Hueba Salica, Quæ pertinet ad salam, seu domum cortis præcipuam, apud Hansizium tom. 1. Germ. sacræ pag. 186. Vide Salica terra in voce Lex.

Huoba, in Testamento Herberti Comitis Viromand. ann. 1059. apud Joan. Carpentar. in Hist. Cameracensi non semel, et in Tradit. Fuld. lib. 1. trad. 21. 24. 32. 147. 151. 156. lib. 2. trad. 38. 39. 71. 75. 157. 177. lib. 3. trad. 28. in Metropoli Salisburgensi tom. 1. pag. 105. etc. Apud Gregorium Christianum tom. 2. Rerum Mogunt. pag. 736 :

Notum esse cupio... qualiter ego Ruocelin et conjux mea Willa, prædium nostrum scilicet ad quinque Huobas quod... communiter possidemus, ad ecclesiam S. Albani.... delegavimus.

Huaba, in Tradit. Fuld. lib. 1. trad. 26.

Houba, in Chronico Reichersp. pag. 204.

Hioba, apud Carpentarium, et in Trad. Fuld. lib. 1. tradit. 69.

Hova. Variæ Chartæ Germanicæ apud Henschenium ad Vitam S. Ludgeri Episc. Mimigard. Una anno 793 :

Tradidi partem hæreditatis meæ Ludgero Abbati in villa,... id est, illam Hovam integram, Alfgatinghova, cum pascuis et perviis, et aquarum decursibus, et scara il silva juxta formam Hovæ plenæ.

Alia ann. 797 :

Hæc autem pars tertia hæreditatis meæ tribus in locis consistit : in pago Hisloi, in villa, quæ nuncupatur Oceanni, Hova una, quam proserviunt liti mei : in pago vero... in villa... Hova altera, et in eodem pago Hova tertia, et sexta pars Hovæ quartæ in villa, quæ appellatur, etc.

Alia ann. 799 :

Terra aratoria illius Hovæ, quæ dicitur, etc.

Adde Chartam Arnulphi Imp. post Chron. Gerbrandi a Leydis pag. 372. et Chartam ann. 1308. apud Miræum tom. 1. pag. 1012.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Hovina, in Charta ann. 1136. tom. 3. Gall. Christ. inter Instr. col. 116 :

Ego Theodoricus Dei gratia Flandriæ Comes, pro remedio animæ meæ et antecessorum meorum duo Hovina terræ in Ruholt....... concessi.

Hovia, Villa, vel curtis. Chron. Montis S. Agnetis cap. 26 :

Damnum magnum habuimus in Hovia nostra ex inundatione aquarum.

Hobunna, Eadem notione, Colonia, prædium. Tradit. Fuldens. lib. 2. trad. 21 :

Id est, in supradicto loco novem trado colonias (hoc sunt Hobunnæ) integras cum omnibus adjacentiis, etc.

Adde lib. 1. trad. 1. 119. lib. 2. trad. 32. Vide Aba.

Hubarum Magister, Dignitas quædam in Austriæ Ducatu, qua donatus quidam Baro Austriacus Joannes de Tyrnavia, ann. 1384. in Privilegiis Academiæ Viennensis in Austria, apud Lambecium. De illius functione mihi non liquet.

Hovastat, quasi Hove stade, Domus hovæ, quæ in hova exstructa est. Tradit. Fuldenses lib. 2. trad. 17 :

Ego ab ipsis unam arialem, id est, Hovastat, cambiavi, id est, mutavi, in illa, quæ dicitur, etc.

Et trad. 20 :

Quid sit extra unam arialem, id est, Hovastat, etc.

P. Carpentier, 1766.

◊ Idem interdum quod Curtis, prædium. Charta Henr. II. episc. Leod. ann. 1147. in Suppl. ad Miræum pag. 708. col. 1 :

Tres curtes, quæ apud ipsos vocantur Hovestede, pro anima patris sui eidem tradidit ecclesiæ.

Vide supra Hovestat. Haud scio an inde accersenda vox Houbiller, Mulgere, Gall. Traire ; quia Hobariæ seu colonæ opus est. Stat. 1350. tom. 2. Ordinat. reg. Franc. pag.

370. art. 184 :

Les chambrieres qui servent en Houbillant les vaches, etc.

Hobarii, Hobarum possessores, vel coloni. Charta Anshelmi Abbatis Laurishamensis apud Freherum de Orig. Palat. pag. 38 :

Aream et vineas Hobariis atque curtariis... concessi :... ut cum aliquis Hobariorum obierit, hæres ejus tantum 5. s. tribuat, etc.

Occurrit ibi pluries. Acta Murensis Monast. pag. 37 :

Hombarius autem, qui plenum habet mansum, debet singulis annis dare 4. maltra de spelta.

Et pag. 38 :

In festivitate S. Sergii dabunt Hobarii, qui extra silvas domos habent, lineum pannum, etc.

Mox rursum Hombarii ; sed legendum Houbarii. Vide infra Mansarius sqq. post Mansus, et Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 317. 536.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Hubarii, Eadem notione. Charta ann. 1274. in Hist. Mediani Monast. pag. 332 :

Pronuntiavimus prædictum Abbatem... omnes agros qui jure proprietatis ad sæpe dictam curiam spectare noscuntur, conferre posse et debere sine reclamatione villici et Hubariorum dictæ villæ.

Adde Tolnerum in Hist. Palatina inter Instrum. pag. 16. Hovir Hobarium seu colonum vocant Poetæ nostrates. MS. :

Et que Dame de nul endroit

Nul meillor Hovir ue porroit,

Plus cortois, ne plus debonaire, etc.

Scriptum potius videtur pro Hoir, hæres, ita ut, habita versus ratione, Houir vel Houoir dissyllabum poeta finxerit.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Huppfennige, Denarius, sive census de huba, quem possessor annuatim præstat domino. Liber redituum vetus Episcopi N. apud Schilterum in Gloss. Teuton. :

Item jura sive census denariorum, qui dicuntur Huppfennige, spectantes ad curiam in V. sunt hi : etc. Item notandum est quod solventes Huppfennige non tenentur ad mortuaria : alii autem curiæ attinentes, vel bona eidem censualia possidentes tenentur ad mortuaria.