«
2 illatio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 293a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/ILLATIO2
2. ILLATIO, Donum, munus, tributum. Senator. lib. 1. Epist. 16 :
Sensimus auctas
Illationes : vos addita tributa nescitis.
Index veterum Canonum inter Concil.
Hisp. tom. 3. pag. 37. col. 2 :
Ut nulla prædia (præmia) vel Illationes de
baptizandis consignandisque fidelibus exigantur.
Concil. Tolet. VII. can. 4 :
Non amplius quam duos solidos unusquisque Episcoporum præfatæ provinciæ Galliæ
per singulas diœcesis suæ Basilicas juxta synodum Bracharensem annua Illatione sibi
expetat inferri.
Concilium Braccarense III. hic laudatum habet can. 2 :
Placuit, ut nullus Episcoporum, cum per diœceses suas ambulant, præter honorem
cathedræ suæ, id est, duos solidos, aliquid aliud per Ecclesias tollat.
Vide
Inlatum et
Cathedraticum.