INDITUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Inditus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 344c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INDITUS

INDITUS. Gloss. MS. Reg. cod. 1197 : Indita, data sive insinutata. f. insinuata. Alibi : Inditur, infertur, i. in acta refertur.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Inditi Pueri. Donatus Diaconus in Vita S. Trudonis n. 15. inter Acta SS. Benedict. sæc. 2. pag. 1080 :

Plurimos autem discipulos venerabilis Pater nutriebat in eodem loco, Inditos quoque pueros divina sapientia eruditos mundi hujus caducos et temporales honores despicere solebat.

Suspicatur Mabillonius forte legendum Inclytos : sed retenta voce Inditos, intelligi possent Pueri monasterio Oblati, de quibus in hac voce. Forte leg. Indoles.