INGUADIARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Inguadiare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 364a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INGUADIARE

INGUADIARE, Oppignerare, Gallis Engager ; Engaiger, in Glossis Lat. Gall. Sangerman. Inguadiare, Valde guadiare, Johanni de Janua. Inguadiare se alteri, Se ei dedere pignoris loco, eique servire, in Legibus Caroli M. apud Murator. tom. 1. part. 2. pag. 98. col. 1. Vide Vadium.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Inguagiare, Inguagimentum, Eadem notione. Chartular. S. Vincentii

Cenoman. f. 197 :

Normannus filius Bernardi Inguagiavit pro l. solidis Monachis S. Vincentii quidquid habebat in Ecclesia de Macheriis et in cimiterio et in decimis parochiæ. Hoc Inguagimentum habuerunt Monachi in tota vita Normanni.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Inguaziatio, Pignoris obligatio, Gallis Engagement. Charta ann. 1082. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 254 :

Goffredus filius Guinguanvi Ingaziavit Ulrico Monacho et ceteris Monachis S. Florentii... quartam partem unius villæ iv. lib. den. a festivitate S. Michaelis usque ad novem annos tali pacto, ut singulis annis reddant ei Monachi dimidiam minam annonæ, ne ad usuram eis Inguaziatio illa reputetur.